AMSTERDAM 1928
[ Home ] [ ATHENS1896 ] [ STOKHOLM1912 ] [ BERLIN1936 ] [ ROME 1960 ] [ MOSCOW 1980 ] [ ATLANTA 1996 ] [ PARIS 1900 ] [ SENT LOUIS 1904 ] [ LONDON 1908 ] [ AMBERSA 1920 ] [ PARIS 1924 ] [ AMSTERDAM 1928 ] [ LOS ANGELES 1932 ] [ LONDON 1948 ] [ HELSINKI 1952 ] [ MELBURN 1956 ] [ TOKIO 1964 ] [ MEXICO 1968 ] [ MONAXO 1972 ] [ MONTREAL 1976 ] [ LOS ANGELES 1984 ] [ SEUL 1988 ] [ BARCELONA 1992 ] [ SIDNEI 2000 ]

Για πρώτη φορά μετά από το 1896 η Ελλάδα έμεινε έξω από τον πίνακα των μεταλλίων, αποχή που δυστυχώς έμελλε να κρατήσει μέχρι το 1956, όταν ο Γιώργος Ρουμπάνης πήρε το χάλκινο στο επί κοντώ:

Αθλητές στίβου, ξιφομάχοι, παλαιστές απέτυχαν, καθώς δεν απέδωσαν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους, και όλα έδειχναν ότι, στον αθλητισμό, υπήρχε μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Το μεγάλο πρόβλημα των αθλητών μας πάντως ήταν ότι δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά ψωμί, αφού Δε συνηθιζόταν στην Ολλανδία.

Ο Μοιρόπουλος δημιούργησε νέο πανελλήνιο ρεκόρ στα 110 εμπόδια με 15.8 αλλά αποκλείστηκε στα προκριματικά, όπως συνέβη και με τους αδελφούς Καρθοφίλη, που με άλματα 1.77 και οι δυο δεν πέρασαν το όριο 1.83 για τον τελικό του ύψους.

Εκτός έμειναν ο Καραμπάτης στη σφαίρα, οι “κατοστάριδες” Λάμπρου, Πετρίδης και Φραγκούλης, καθώς και η ομάδα 4*100 που ήρθε τέταρτη στη σειρά της με 44.2.

Την πρώτη φορά τερμάτισε με 19.4 αλλά άρχισε να διαμαρτύρεται λέγοντας με τα λίγα γαλλικά του: “Ντιστάνς νον Μπον” (“οι αποστάσεις δεν είναι καλές”). Είχε δίκιο καθώς τα εμπόδια δεν είχαν τοποθετηθεί σε σωστές αποστάσεις. Η κούρσα έγινε πάλι με τον Μπεναρδή να σημειώνει αυτή τη φορά χρόνο 18.0.