|
|
|
STOKHOLM1912
|
|
|
Ο μεγαλύτερος αθλητής του κόσμου ήταν Ινδιάνος της φυλής Φοξ, με καταβολές και από την φυλή Ποταουτομι! Πρόκειται για τον Τζίμ Θόρπ, τον άνθρωπο που οι σύλλογοι διεκδικούσαν για τις επιδόσεις του σε έντεκα διαφορετικά αθλήματα, ενώ θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος χορευτής. Τα συνδύασε σχεδόν όλα, κερδίζοντας με περισσή ευκολία το Δέκαθλο και το Πένταθλο στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης. Η επίδοση του 1912, άντεχε για ασημένιο μετάλλιο το 1948, ολόκληρα 36 χρόνια αργότερα. Η ζωή του έγινε κινηματογραφική με τίτλο << Ο άνθρωπος από Μπρούντζο >> με πρωταγωνιστή το διάσημο ηθοποιό Μπάρτ Λάγκεστερ,Ο Τζιμ Θόρπ γεννήθηκε το 1888, σε έναν καταυλισμό Ινδιάνων στην Οκλαχόμα. Ήταν μισός Ινδιάνος Οχ από τον πατέρα του, που είχε και αίμα ιρλανδικό και μισός Ινδιάνος Ποταουτόμι από τη μητέρα του, που είχε γαλλικές ρίζες. Όλοι τον γνώριζαν με το όνομα Τζίμ Θόρπ, ενώ για τους ανθρώπους της φυλής του ήταν ο Πία Το Χούι. Στα 10 του έχασε τον δίδυμο αδελφό του Τσάρος, στα 12 τη μητέρα του και στα 15 τον πατέρα του. Τίποτα στη ζωή του δεν προμήνυε ότι θα γινόταν ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές του κόσμου, ο “μεγαλύτερος”, κατά τους συναθλητές του.
Οι αθλητές προσπαθούσαν να πηδήξουν το 1.70 αλλά έριχναν συνέχεια τον πήχη. Πήρε φόρα και πέρασε άνετα πολύ πιο πάνω από τον πήχη. Στη συνέχεια άρχισε να τους νικά όλους, σε όποιο άθλημα κι αν τον δοκίμαζαν. Ήταν τέτοιες οι αθλητικές ικανότητες του, που σύλλογοι από ένδεκα διαφορετικά αθλήματα τον ήθελαν στις ομάδες τους, ενώ κέρδισε και το κολεγιακό πρωτάθλημα χορού με τις σπάνιες φιγούρες του.Στη Στοκχόλμη κέρδισε πανεύκολα, τόσο στο πένταθλο όσο και στο δέκαθλο. Κανένας δεν μπορούσε να τον απειλήσει.Ο βασιλιάς της Σουηδίας Γουσταύος έσπευσε να τον συγχαρεί, λέγοντας του :“Κύριε, είστε ο μεγαλύτερος αθλητής του κόσμου”. Ο Θορπ απάντησε: “Ευχαριστώ Βασιλιά”. Επιστρέφοντας στην Αμερική, είδε πλήθη λαού να τον περιμένουν και να του επιφυλάσσουν αποθεωτική υποδοχή, ζητωκραυγάζοντας στους δρόμους το όνομά του. Αργότερα, ο ίδιος σχολίασε: “Άκουγα τόσον κόσμο να φωνάζει το όνομά μου και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να έχει τόσους φίλους”.
Η ΔΟΕ απεφάνθη ότι δεν ήταν ερασιτέχνης αθλητής και αποφάσισε να πάρει τα δύο χρυσά μετάλλια πίσω. Ο Θορπ κόντεψε να τρελαθεί. Έστειλε γράμμα στην Ολυμπιακή επιτροπή των ΗΠΑ: “Ζητώ συγνώμη”, έγραφε, “που εγώ σαν ένα απλό Ινδιανόπουλο δεν μπορούσα να γνωρίζω τέτοια πράγματα. Δεν υπέπεσα σε κάποιο λάθος. Το ίδιο με εμένα κάνουν και άλλα παιδιά στα κολέγια. Μετά την Ολυμπιάδα έλαβε χιλιάδες γράμματα με χρήματα που όμως επέστρεψα, γιατί δεν ήθελα να βγάλω δολάρια από τις επιδόσεις μου στον στίβο”. Η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ πήρε το μέρος του αλλά η ΔΟΕ δεν άλλαξε γνώμη. Έστειλε μάλιστα από ένα χρυσό μετάλλιο στον Σουηδό Βίσλαντερ, που ήρθε δεύτερος στο δέκαθλο, και στον Νορβηγό Μπι, δεύτερο στο πένταθλο. Και οι δυο αρνήθηκαν να τα παραλάβουν, λέγοντας ότι ανήκουν “στον μεγαλύτερο αθλητή του κόσμου, τον Τζιμ Θορπ”. Στην υπόλοιπη ζωή του, ο Ινδιάνος Φοξ τα βρήκε δύσκολα. Έβγαζε το ψωμί του παριστάνοντας τον αρχηγό φυλής και μετέχοντας σε σόου με ινδιάνικους χορούς.
Στα 1950 προσβλήθηκε από καρκίνο αλλά πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 28 Μαρτίου 1953, στην Καλιφόρνια. Η κηδεία του έγινε στο χωριό Τσανκ της Πενσιλβάνια, του οποίου οι κάτοικοι δέχθηκαν να αλλάξει το όνομα σε Θορπ, προκειμένου να έχει το δικαίωμα να φιλοξενήσει στη γη του το κορμί του “μεγαλύτερου αθλητή του κόσμου”. Η δικαίωση ήρθε τριάντα χρόνια αργότερα. Στις 13 Οκτωβρίου 1982, η ΔΟΕ αποφάσισε τελεσίδικα ότι ο Τζιμ Θορπ δικαιούνταν τα χρυσά του μετάλλια. Στις 18 Ιανουαρίου 1983 η αδικία επανορθώθηκε με την παράδοση των δυο μεταλλίων στα παιδιά του Αμερικάνου δεκαθλητή.
|
