LOS ANGELES 1932
 [ Home ] [ ATHENS1896 ] [ STOKHOLM1912 ] [ BERLIN1936 ] [ ROME 1960 ] [ MOSCOW 1980 ] [ ATLANTA 1996 ] [ PARIS 1900 ] [ SENT LOUIS 1904 ] [ LONDON 1908 ] [ AMBERSA 1920 ] [ PARIS 1924 ] [ AMSTERDAM 1928 ] [ LOS ANGELES 1932 ] [ LONDON 1948 ] [ HELSINKI 1952 ] [ MELBURN 1956 ] [ TOKIO 1964 ] [ MEXICO 1968 ] [ MONAXO 1972 ] [ MONTREAL 1976 ] [ LOS ANGELES 1984 ] [ SEUL 1988 ] [ BARCELONA 1992 ] [ SIDNEI 2000 ]

 

 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Το μεγάλο κραχ του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, μόλις τρία χρόνια πριν, η φτώχεια, η ανεργία, ο γκαγκστερισμός και η ποτοαπαγόρευση είχαν γονατίσει τους Αμερικάνους που αναζητούσαν μια φυγή από το άγχος της καθημερινότητας. Και η ευκαιρία τους δόθηκε με τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες.

Αριθμοί θεατών που θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τους αντιστοίχους της πρώτης Ολυμπιάδας στην Αθήνα, σε αντίθεση με τη μειωμένοι προσέλευση αθλητών, αλλά και, για πρώτη φορά, κέρδη από εισπράξεις ήταν το εντυπωσιακό γεγονός των αγώνων. Κέρδη που μόνον οι Αμερικάνοι μπορούσαν να πετύχουν. Χάρη στην οργάνωση, το σόου, τη διαφημίσει αλλά και τη μείωση του κόστους. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν δόθηκε δωρεάν. Όλα πωλήθηκαν.

Η παταγώδης αποτυχία των αγώνων του Σέν Λούης, το 1904, ήταν η πρόκληση για τη ρεβάνς που θέλησαν να πάρουν από τους προκάτοχους τους.

Οι αγώνες Λος Άντζελες ήταν μια λαμπρή διοργάνωση.

Για πρώτη φορά λειτούργησε Ολυμπιακό Χωριό, υπήρχαν θαυμάσιες αθλητικές εγκαταστάσεις και παρουσιάστηκε μια ονειρική τελετή έναρξης.

Χάρη στο Ολυμπιακό Χωριό, το κόστος της συμμετοχής για διαμονή και διατροφή ανά αθλητή, έπεσε στα 500 δολάρια, από τα 1500 που ήταν.

Η παρουσία των θεατών έδωσε τον απαραίτητο παλμό και προσέδωσε κύρος, αίγλη και φυσικά εισπράξεις. Στην τελετή της έναρξης βρέθηκαν περίπου 100000 θεατές, ενώ καθημερινά τους αγώνες παρακολουθούσαν 40000 – 80000 φίλαθλοι που υπάκουαν υπομονετικά σε κάθε ανακοίνωση διοργανωτών.

Μόνο το 1896 στην Αθήνα υπήρχε τόσο εντυπωσιακοί προσέλευση φιλάθλων και τόσο μεγάλο ενδιαφέρων για τα αγωνίσματα.

 

Οι διοργανωτές είχαν φροντίσει να χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά εκφωνητής, ο Μπίλ Χένρι, που έκανε περιγραφή και αναφορές σε πρόσωπα και ρεκόρ. Δεν έλειψαν και κάποια λάθη, όπως το ότι στα 3000 μ. στιπλ οι αθλητές έτρεξαν 460 μέτρα παραπάνω, ενώ στον τελικό των 100 μ. ο Αμερικανός Ράλφ Μέτκαλφ ξεκίνησε ενάμισι μέτρο πίσω από τους άλλους.